در مقاله “کاربرد Would چیست” با یکی از کاربردهای مهم Would که ساختار شرطی نوع دوم در انگلیسی می باشد آشنا شدید. شرطی نوع دوم در انگلیسی یکی از ساختارهای بسیار مهم و پرکاربرد زبان می باشد. معمولا یکی از سوالات در مصاحبه های تعیین سطح زبان انگلیسی شرطی نوع دوم است. همچنین این ساختار در مکالمه و رایتینگ نیز استفاده های متنوعی دارد. در این مقاله به طور دقیق به بررسی شرطی نوع دوم و کاربردهای آن میپردازیم.
پیشنهاد آرمانی: دوره آنلاین آموزش زبان ترمیک
شرایط استفاده از شرطی نوع دوم در انگلیسی
بر خلاف شرطی نوع اول که به یک شرط ممکن و یک نتیجه محتمل واقعی (Real) اشاره دارد، شرطی نوع دوم برای شرایط غیر واقعی و فرضی (Imaginary) و یا شرایطی با احتمال خیلی پایین به کار می رود. شرطی نوع دوم مانند شرطی نوع اول برای صحبت در زمان حال و آینده استفاده می شود و تنها تفاوت آن با شرطی نوع اول همان شرایط و موقعیتی است که در مورد آن صحبت می کنیم. اگر شرایط ممکن و واقعی باشد از شرطی نوع اول و اگر شرایط خیالی و فرضی باشد از شرطی دوم استفاده می کنیم. به مثال های زیر توجه کنید.
| If I were you, I would tell her the truth. |
| اگر جای تو بودم حقیقت رو بهش می گفتم. |
| If I had a little brother, I would take care of him very well. |
| اگر یه برادر کوچکتر داشتم به خوبی ازش مراقبت می کردم. |
در مثال اول شرایط فرضی این است که “اگر جای تو بودم” که مسلما قابل انجام نیست و شخصی نمی تواند جای یک شخص دیگر باشد و یا جایش را با او عوض کند. در نتیجه این شرایط کاملا فرضی است و با توجه به اینکه در مورد زمان حال و آینده است آن را با شرطی نوع دوم بیان می کنیم.
در مثال دوم نیز فرد برادری ندارد. این شخص می گوید: “اگر الان برادر داشتم” که این شرایط کاملا خیالی و فرضی و در مورد زمان حال است بنابرین از شرطی نوع دوم استفاده کرده ایم.
اما سوال اینجاست که جملات شرطی دوم چگونه ساخته می شوند و شاختار آنها چگونه است. با ما همراه باشید.
اینجا ببینید: دوره آنلاین آیلتس آرمانی
ساختار شرطی نوع دوم در انگلیسی
شرطی نوع طبق فرمول زیر ساخته می شود:
If + past simple, would + base form.
به مثال زیر توجه کرده و ساختار آن را با فرمول ساخت شرطی نوع دوم مقایسه کنید.
If I had money, I would buy a car.
اگر پول داشتم یک ماشین می خریدم.
نکات شرطی نوع دوم
نکته اول: جابجا کردن شبه جمله ها
همانطور که مشخص است ساختار شرطی نوع دوم دارای دو شبه جمله یا Clause می باشد. شبه جمله ای که شامل لغت if می باشد را If clause و شبه جمله ای که بیان گر نتیجه فرض می باشد را Result clause می نامند.
If + past simple, would + base form.
Would + base form if past simple.
جای این دو شبه جمله می تواند در ساختار شرطی نوع دوم عوض شود اما اگر ابتدا Result clause بیاید دیگر نیازی به ویرگول نخواهد بود. به مثال های زیر دقت کنید.
| If I were a plant, I would love the rain. |
| I would love rain if I were a plant. |
| اگر یک گیاه بودم عاشق باران بودم. |
| If I were 20, I would travel the world. |
| I would travel the world if I were 20. |
| اگر 20 ساله بودم تمام دنیا را سفر می کردم. |
نکته دوم: منفی کردن شرطی نوع دوم در انگلیسی
برای منفی کردن یک جمله شرطی نوع دوم میتوان با توجه به شرایط و معنی جمله، هر کدام از شبه جمله ها را منفی کرد. برای منفی کردن Result clause می توان به راحتی لغت Would را به Wouldn’t تبدیل کرد. به مثال زیر توجه کنید.
If I were you, I wouldn’t tell her a lie.
اگر جای تو بودم بهش دروغ نمی گفتم.
If I weren’t short, I would be in basketball team now.
اگر قدم کوتاه نبود الان در تیم بسکتبال بودم.
نکته سوم: شکل درست فعل To be در If clause
حتما دقت کردید که در مثال های بالا به جای If I was از If I were استفاده کردیم در صورتی که طبق اطلاعات قبلی شما باید به همراه I/he/she از was استفاده کنید. نکته اینجاست که در شرطی نوع دوم که کاربرد آن در موقعیت های فرضی می باشد و خیلی از ساختار مشابه دیگر به طور رسمی و گرامری باید از فعل were با تمام فاعل ها استفاده شود. ممکن است جایی در مکالمات یا فیلم ها بشنوید که کسی از If I/he/she was استفاده می کند که فقط در شرایط غیر رسمی و مکالمات روزمره صحیح است اما در آزمون ها و مصاحبه های رسمی باید حتما از were استفاده کنید.
نکته چهارم: زمان شرطی نوع دوم
زبان آموزان خیلی از اوقات به دلیل اینکه شبه جمله If clause در ساختار شرطی نوع دوم در زمان گذشته است تصور می کنند که شرطی نوع دوم برای صحبت در مورد گذشته مورد استفاده قرار میگیرد که این درست نیست. شرطی نوع دوم یک ساختار فرضی (Imaginary) می باشد و هر جا در زبان انگلیسی ما از یک موقعیت فرضی و خیالی صحبت می کنیم ساختار جمله ما یک زمان به عقب می رود. در واقع درست است که ساختار شرطی نوع دوم در گذشته نوشته می شود اما از آن برای صحبت در زمان حال و آینده استفاده می کنیم. به مثال زیر توجه کنید.
Would it be ok if I left 2 hours earlier today?
اشکالی نداره امروز دو ساعت زودتر برم خونه؟
در اینجا یک کارمند از رئیس خود در مورد آینده سوال می کند و برای رعایت ادب به جای شرطی نوع اول که یک اتفاق ممکن و واقعی است از شرطی نوع دوم استفاده می کند تا اجازه مرخصی بگیرد. نکته اینجا این است که این جمله که شرطی نوع دوم است کاملا برای زمان آینده بکار رفته و می رود، هرچند ساختار آن کاملا در گذشته نوشته می شود.
نکته پنجم: شرطی نوع دوم در انگلیسی با فعل کمکی Could
در شرطی نوع دوم در زبان انگلیسی می توان در برخی مواقع به جای فعل کمکی Would از Could استفاده کرد. به مثال زیر توجه کنید.
If I had a little more money, I could buy the house.
اگر یک پول بیشتر داشتم می توانستم آن خانه را خریداری کنم.
نکته ششم: چگونه شرطی نوع دوم در انگلیسی را سوالی کنیم؟
برای سوالی کردن شرطی نوع دوم در انگلیسی باید Result clause را سوالی کنید. به مثال های زیر دقت کنید.
What would you do if you won the lottery?
اگر لاتاری رو برنده شی چیکار میکنی؟
Would we all die if the sun turns off?
اگر خورشید خاموش بشه ما همه میمیریم؟
بیشتر بخوانید: آموزش آنلاین زبان
جمع بندی شرطی نوع دوم در انگلیسی
همانطور که در این مقاله اشاره کردیم، شرطی نوع دوم در انگلیسی ساختاری بسیار مهم است که یک پای ثابت مصاحبه های تعیین سطح زبان می باشد. بکارگیری این ساختار در رایتینگ آیلتس باعث ایجاد تنوع در تعداد ساختارها و گرفتن نمره بهتر در گرامر می شود. همچنین استفاده از این ساختار و ساختارهای مشابه شرطی در اسپیکینگ می تواند به گرفتن نمره بهتر و تحت تاثیر قرار دادن ممتحن منتج شود. سعی کنید این ساختار را به خوبی تمرین کنید و با ساختن جملات متنوع سعی کنید آن را وارد بانک مکالمه خود کنید و صحیح و بجا از آن در مکالمات خود استفاده کنید.
